Terwijl ik het bloed zie wegvloeien naar het afvoerputje realiseer ik mij hoe hoog de prijs is die voor zonde betaald moet worden. Het slechte kan niet eeuwig blijven bestaan; zonde leidt tot de dood. We vieren het slachtfeest met onze Senegalese vrienden in een dorp ver buiten Dakar, het schaap dat we de vorige dag gekocht hebben ligt nu levenloos op de grond. De komende dagen zullen bol staan van de culturele ervaringen en levenslessen.
We vertrekken in alle vroegte zondagmorgen om zes uur. Toch staan we al snel in de file… Het is een grote exodus uit Dakar van mensen die het slachtfeest gaan vieren bij familie in het dorp. Uiteindelijk doen we zeven uur over de reis met alleen een korte plaspauze en een “schaapkooppauze”… De kinderen houden zich fantastisch en de warme ontvangst doet de lange reis snel vergeten.
De drie vrouwen van onze gastheer staan ons op te wachten en de maaltijd is al bijna klaar. We worden vanaf het eerste moment in de familie opgenomen. We eten gezamenlijk traditionele Senegalese maaltijden maar er is ook ruimte voor onze Nederlandse gebruiken zoals Brinta in de ochtend. Het slachtfeest is bovenal een feest dat sàmen gevierd wordt. Een familiefeest met broers en zussen, ooms en tantes. Een gemeenschapsfeest waarbij vrijwel het hele dorp wordt bezocht om gelukkig nieuwjaar te wensen.
Deze nieuwjaarswens is ietwat dieper en betekenisvoller dan we in Nederland gewend zijn. “Vergeef me.” “Ik vergeef je, vergeef je mij ook?” “Ja ik vergeef je, moge God ons allemaal vergeven.” Het slachtfeest is het feest van vergeving en verzoening. Verzoening tussen God en mensen, en verzoening tussen mensen onderling. Maar vergeving is niet eenvoudig. Iedereen die conflict kent, heeft dat doorleefd. En het schaap wat levenloos in de poort ligt bevestigt het. Zonde vernietigt, zonde leidt tot de dood. Met mijn ogen gefixeerd op het schaap gaan mijn gedachten naar Jezus, mijn redder, waarvan Johannes de Doper zei: “Kijk daar is het lam van God, dat de zonde van de wereld wegneemt!” (Johannes 1:29).
