Op zondag 8 maart kregen Tabitha en de kids de schrik van hun leven. Terwijl Simon lekker lag te slapen, en Maria en Tabitha beneden aan het spelen waren kwam met veel geweld het dak van de studeerkamer naar beneden. Deze kamer ligt naast Simons slaap kamer, en Tabitha rende dan ook naar boven om Simon uit bed te grissen en naar buiten te rennen.
Ik (Jan) was in de vrouwengevangenis vanwege internationale vrouwendag. Ik kreeg een SMSje en sprong gelijk in de taxi naar huis. Daar trof ik een ravage aan. De hele kamer vol met stof, en grote betonblokken op mijn stoel, bureau, computer en printer. Als daar iemand had gezeten had het er slecht uit gezien.
We zijn opgevangen bij Cama collega’s en sindsdien hebben we niet meer in het huis geslapen. Het is veranderd in een bouwput. Het hele dak is eruit gesloopt en bouwvakkers lopen af en aan. Afgelopen week hebben we besloten niet terug te gaan, en een nieuw huis te zoeken.
We zijn God dankbaar voor zijn bescherming en zien uit naar een nieuw plekje dat we thuis kunnen noemen ! Bedankt voor jullie steun en gebeden !
Indrukwekkend. Ben blij te horen dat jullie niet geraakt zijn door het vallende puin.
Veel sterkte gewenst met het zoeken naar een nieuwe woonplek.