Voor ons staat het leven in het teken van loslaten. Zekerheden zoals een huis, een salaris maar ook familie en vrienden, alles moeten we achter laten. Ieder stukje loslaten vraagt een beetje meer vertrouwen. Gelukkig merken we dat God ons niet alleen laat en dat mensen ons steunen op allerlei manieren. We blijven overtuigd van het feit dat Senegal de plek is waar we voor geroepen zijn. Ook Maria begint zich een beetje voor te bereiden op de reis.
Maria zingt graag mee met Senegalese muziek. Op de landkaart van Afrika in de gang kan Maria Senegal al goed aanwijzen, hoewel ze zich natuurlijk geen voorstelling kan maken van hoe het daar is. Het is natuurlijk niet haar eigen keuze om naar Senegal te verhuizen. Wij geloven dat God ons roept als gezin en Maria hoort daar helemaal bij. Tegen de tijd van vertrek zullen we haar zo goed mogelijk afscheid laten nemen van alle mensen hier. Maria is erg op mensen gericht. Ze wil van iedereen de naam weten en kan die vervolgens beter onthouden dan haar moeder dat kan. Verder kan ze goed voor zichzelf opkomen en haar emoties uiten. We verwachten daarom dat ze de veranderingen wel goed aan kan, als we het samen doen. En van donkere gezichtjes zal ze niet vreemd opkijken, ze is nu al bijna het enige blanke kindje op de crèche….
